Vertrouwen…

We leven in een periode waarin onzekerheid steeds sterker een aanwezige factor is. De roep om vertrouwen en de behoefte daarin wordt daarmee logischerwijze groter. Privé en ook in het werk. Het thema vertrouwen kom ik regelmatig tegen tijdens coaching en training. De boeiende vraag die dan vaak gesteld wordt is ‘maar hoe creëer ik dan vertrouwen?’ Interessante is dat we dan – ook hier – uitkomen bij een paradox. Want, vertrouwen is risico nemen, moed inzetten, lef tonen. Denk maar eens aan wat er door je heen ging aan gedachten en gevoelens met de meest recente beslissing die je hebt genomen (huis, auto, huwelijk, etc.)

David Maister geeft in zijn boek De vertrouwde adviseur een formule die als innerlijk kompas kan dienen:

V=(G+B+I)/E

• V ertrouwen
• G eloofwaardigheid; is wat ik vertel en hoe ik dat vertel waar? Zonder leugens (om bestwil) of overdrijvingen.
• B etrouwbaarheid; Doe ik wat ik zeg? Kom ik mijn afspraken na, iedere keer weer?
• I ntimiteit; Durf ik me kwetsbaar op te stellen en persoonlijke zaken op tafel te leggen?
• E gocentrisme; wiens belang staat voorop? Dat van mij of dat van de ander?

Niet alleen rekenkundig is de E een bepalende factor. Hoe lager de E, hoe groter de V. Over het hoe hierin beschrijft hij 5 fasen, stappen. Deze dienen – steeds weer – genomen te worden.

1. Contact leggen; de ander ervaart dat het de moeite waard is te praten over een probleem èn dat met jou te doen.
2. Luisteren; het recht verwerven samen ideeën te gaan verkennen.
3. Inkaderen; de onderwerpen in problemen van de ander uitkristalliseren en verhelderen.
4. Visie ontwikkelen; wat willen we bereiken en hoe?
5. Toezeggingen doen; wederzijdse verwachtingen en acties bepalen.

Het (levens)pad dat we bewandelen is een route. Welke route we nemen, bepalen we zelf. Onderweg zijn we met anderen of komen ze op ons pad. Bij sommige wandelroutes is extra vertrouwen nodig omdat het risico groot lijkt. Devies: stap-voor-stap, geniet vooral van het uitzicht en begin met een makkelijke route, of toch niet…