Mindset…

Een slechte instelling is de grootste handicap die er bestaat

Scott Hamilton – saxofonist

Sinds een paar jaar speel ik percussie. Mijn leraar laat me tellen, noten lezen en ritme spelen tegelijk. Ik voel de neuronen in mijn hoofd knarsend en ongewend impulsen geven. Frustraties en overtuigingen uit mijn jeugd komen naar boven. En toch… stap-voor-stap lukt wat ik onder de knie wil krijgen. Onderweg kom ik onderstaande parabel tegen…

Een 11-jarige jongen, die zijn linkerarm is kwijtgeraakt bij een auto ongeluk, is vastbesloten om judoka te worden. Hij begint te trainen bij een oude meester. Na drie maanden alleen een worp geoefend te hebben, vraagt hij aan zijn leraar waarom. Het antwoord is eenvoudig. Hij heeft maar één worp nodig.

Een beetje ontgoocheld maar vol vertrouwen in de wijsheid van de leraar, gaat hij door met trainen. Enkele maanden later neemt de meester zijn leerling mee naar zijn eerste toernooi. Tot zijn eigen grote verbazing wint de jongen het toernooi. In de auto terug vraagt de jongen aan zijn leraar hoe hij dat toernooi heeft kunnen winnen met een arm en met een worp onder de knie? ‘Simpel’, zegt de leraar, ‘twee redenen’:

1. Je hebt de afgelopen maanden de moeilijkste worp in judo geleerd
2. De enige mogelijke afweer tegen deze worp is om jouw linkerarm vast te pakken

Merk ook in trainingen nog weleens hoe lastig het voor deelnemers kan zijn iets aan te nemen zonder direct het voordeel te ervaren. Dit doet me overigens tevens denken aan deze scene uit Karate Kid.

 

 

10 jaar vooruit stappen…

Op 11 februari 2004 – de 8ste verjaardag van mijn dochter Tess – schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel in Leiden als GradiorVisionFocus. Met dat wat ik heb opgebouwd stap ik nu een volgende decade binnen. Destijds was 2003 een jaar van voorbereiding. In de jaren ervoor en daarna hebben vele mensen geïnspireerd, gesteund en bijgedragen aan wat GradiorVisionFocus nu is en wat nagenoeg onlosmakelijk onderdeel van mijzelf is. Met genoegen wil ik hierbij stilstaan.

Onder die mensen diverse auteurs op het gebied van persoonlijke en organisatie ontwikkeling. Drie stonden voor mij aan het begin en hebben me de ogen verder geopend waardoor ik verder kon kijken dan ik tot op dat moment deed: Ken Blanchard, Stephen Covey en Peter Senge.

Daarbij hebben ook vele mensen in mijn directe omgeving bijgedragen. Bijgedragen aan waar ik nu sta en wie ik ben. Een aantal daarvan hebben in mijn beleving een bepalende rol gespeeld. Ze hebben risico genomen en me voordeel van hun twijfel gegeven. Mede door hen ontstond een route en ontvouwde zich een pad dat ik nog dagelijks bewandel. Om te beginnen Mo, mijn lief, die me nog steeds kritisch naar me zelf laat kijken en een bron van support is. Tom Verhoeven, Henry Kono en Alan Ruddock door wie ik de essentie van aikido ontdekte, contact maken en het voortdurende pad van leren. Niek Sinke die met zijn creativiteit mijn idee naar 2D vertaalde. Recent overleden Theo Verhey van Buddy Netwerk, die me de kans gaf richting vrijwilligerswerk en actieve persoonlijke begeleiding. Bas Wiegmans, toen bij Van Harte & Lingsma, die me op het spoor van Ruth Cohn en Thema Gecentreerde Interactie heeft gezet. Nelleke Veldhuizen, Yftach Sagiv en Herma Kat. Nog immer voorbeelden als trainers en in leiderschap. Tom de Veer van Connect International die het als eerste ‘aandurfde’ een coachtraject aan te gaan. Michel Jacobs van ISBW die me mijn allereerste trainingsopdracht gunde. Robert van den Bergh van Blanchard Nederland, toen werkzaam bij VDS, die me de mogelijkheid gaf te certificeren in en trainen met Situationeel Leiderschap II, DiSC, Raving Fans en HBDI. Marielle van der Linden, Anja Stamsnijder en Carolien Tolenaar van de Boertiengroep. Waarbij Carolien letterlijk zei dat ik van een kleine zelfstandige een grote zelfstandige zou worden. Vincent de Klerk die me bij het unieke project binnen het UWV, De Buitenwereld, betrok waar ik me verder kon bekwamen in procesbegeleiding.

Dank aan allen die tot nu toe hebben bijgedragen aan mijn ontwikkeling. Ieder op verschillende momenten en in eigen wijze. En, niet in de laatste plaats de mensen die hun eigen leerervaringen wilde delen via media als LinkedIn. Voor mij steeds een erkenning en voor anderen wellicht een aanleiding voor ontmoeting.  Delen – langs welke weg dan ook – een krachtig fundament voor groei en ontwikkeling.

Natuurlijk kijk ik ook vooruit. Ontwikkelingen vanuit 70-20-10 als bijvoorbeeld augmented reality en MOOC bieden een onwaarschijnlijke verbreding van leermogelijkheden. Dit betekent in mijn ogen voor alle vakbroeders en zusters dat juist de 10 uit 70-20-10 optimaal benut dient te worden om het totale leerrendement zo groot mogelijk te maken. Het hoe en wat daarin heeft mijn focus. Het lijkt me geweldig dit samen met anderen te ontdekken. De kern voor mij blijft dynamiek uit interactie waarin het steeds weer de uitdaging blijft om persoonlijke grenzen te verleggen.

Wie zichzelf overwint is machtig…

Effectiviteit en rendement met trainen…

In hun onderzoek getiteld Training and Transfer hebben Mary Broad en John Newstrom aangetoond dat de rol van de leidinggevende van vitaal belang is wanneer training effectief dient te zijn en te resulteren in daadwerkelijke gedragsverandering en resultaatsverbetering in de werkomgeving. Vanuit dit onderzoek is een matrix ontwikkeld die aangeeft dat de actie van de leidinggevende de meest belangrijke factor is bij het beïnvloeden van de uitkomsten van een training. Ze keken naar de invloed van drie beïnvloeders in het trainingsproces

• Deelnemer
• Trainer
• Leidinggevende van de deelnemer

Vervolgens onderzochten ze de impact van deze beinvloeders op drie sleutelmomenten in het proces

• Vòòr de training
• Tijdens de training
• Nà de training

De tabel laat zien dat de top 3 beïnvloeders om trainingen te borgen zijn

1. De leidinggevende voor de training
2. De trainer voor de training
3. De leidinggevende na de training

Deze uitkomsten lijken op het eerste gezicht tegendraads. Want, waarom – vraag ik me in ieder geval af – staat de deelnemer niet in dit rijtje? Het antwoord is dat – los van de betrokkenheid van de deelnemer – zonder de volle betrokkenheid van de leidinggevende zowel vòòr als na afloop van de training en zonder contact tussen trainer en leidinggevende over afstemming van de doelen, opzet en inhoud op de behoefte en verwachtingen van de leidinggevende, de training niet effectief zal zijn.

Nu ben ik sinds 2003 wekelijks in de weer met een of meerdere mensen en hun ontwikkeling. Nagenoeg zonder uitzondering wordt nog steeds aangegeven dat het ontbreekt aan precies dìe betrokkenheid van leidinggevenden. Natuurlijk de goede niet te na gesproken. Frappant is verder dat het betreffende onderzoek dateert uit 1992. Wat zegt dat over het leren over leren als het inderdaad zo is dat in 20 (!) jaar we misschien niet zo heel verder zijn…

Ik hoop van harte dat ik het mis heb. In ieder geval… wat wordt de volgende stap?

Energy drink…

Al terug van zomer vakantie? Wanneer je dit leest hoogstwaarschijnlijk wel. Batterij opgeladen? Die van mij in ieder geval wel.

Een van mijn doelstellingen in 2011 is ook dit jaar minimaal 3 trainers aan het werk te zien en daarvan te leren. Is inmiddels gerealiseerd. Mede daarom heb ik – vlak voor mijn vakantie – geassisteerd bij een training Mastering Your Leadership. Boeiend twee collega trainers aan het werk te zien en hoe zij zaken aan- en oppakken. Daarbij ook m’n eigen denken, voelen en doen weer onder ogen gezien. Verrijkend.

Tijdens de training had ik een toevallige en bijzondere ontmoeting met iemand buiten de training. Zij vertelde over Remco Claassen en zijn boek IK. Dit soort handwijzigingen uit het universum pak ik graag op en ben het boek gaan lezen. Veel bekende aspecten over persoonlijk leiderschap worden aangehaald. Wat is effectief leiderschap in één zin? IK definieert het als volgt:

‘…weten wie je bent, wat je wilt en dat transformeren in voordeel voor anderen.’

Wat mij weer aansprak is het belang van een persoonlijke missie. Missie geeft richting en energie. In het boek geven ze een praktische aanpak om tot een persoonlijke missie te komen en wordt een verband gelegd met Einstein’s E=MC².

• Energy =
• Mission (wat wil ik?) x
• Character (wie ben ik?) x
• Competences (wat kan ik?).

Meteen m’n eigen missie onder de loep genomen… lekker hoor, zo’n slokje energie.

Wat is jouw missie? Waar krijg jij energie van?

Van vonk naar vuur…

Onlangs heb ik een training Creativiteit en Resultaat verzorgd. Wederom met veel genoegen. Bijzonder mee te maken hoe mensen hun mentale blokkades in het creatieve proces tegenkomen en er mee aan de slag gaan. Een van de onderdelen is toepassen van een mindmap. Vraag die ik kreeg was of er ook een tool bestaat voor op laptop of PC. Aanvankelijk merkte ik dat ik een weerstand had. Mijn ervaring met een eedere tool was dat het nogal bewerkelijk was en mijn creativiteit remde in plaats van stimuleerde.

Met deze bepekerkende gedachte aan de slag. Thuis e.e.a. opgezocht en kwam – bijna logischerwijs – uit bij de site van Tony Buzan, de grondlegger van de mindmap. Daar de tool ter evaluatie binnengehaald. Geweldig wat de mogelijkheden zijn. Inspireerde meteen een mindmap van Gradior te maken. Hierdoor zag ik ook wat een mogelijkheden ik nog kan benutten. Vonk, vlam en vuur. Wil je die zien? Laat me weten. Dan stuur ik een exemplaar toe.

Een leven lang leren…

Bijdragen aan leren zie ik als mijn taak en uitdaging. Aikido is een van de inspiraties voor mij hierin geweest. Niet in de laatste plaats omdat het een van de essenties is vanuit aikido.

Gisteren had ik het genoegen aanwezig te zijn bij een dilpoma uitreiking op Nyenrode. Ik had een groep leidinggevenden een jaar lang begeleid. Een avond vol warmte, tevredenheid, trots en energie. Bijzonder daarbij was een korte toespraak van Paul de Blot (86), een levend voorbeeld van leren als levenspad. Sinds 1979 een bepalend gezicht op Nyenrode.

Dit is de 2e keer deze week dat Paul de Blot ‘ongevraagd’ op mijn pad komt. Wat wil ik hiermee? In ieder geval bevestigt hij voor mij een idee en quote die ik regelmatig hanteer:

“de effectiviteit van de ‘harde’ realiteit wordt bepaald door onze ‘softe’ vaardigheden…”

 De nieuwe publicaties op zijn blog neem ik met genoegen op in deze site.

 

Goed doel…

Een paar jaar geleden heb ik twee jaar vrijwilligerswerk gedaan voor Stichting Buddy Netwerk in Den Haag. Dit begon voor mij – na een eerste gesprek – met een specifieke training. De training is naast een selectiemoment vooral ook bedoeld bewust te maken van de do’s en dont’s in het buddywerk. Daarna ging ik wekelijks op bezoek bij iemand met een chronische ziekte. Vrijwilligerswerk is wel vrijwillig maar niet vrijblijvend. Mensen rekenen op je. Mede door de start van Gradior kon ik dit niet meer passend krijgen in mijn agenda. Dat vond ik jammer, niet in de laatste plaats vanwege de voldoening en dankbaarheid die het me heeft gebracht.

 Wat ik nu wel nog doe is de buddy training begeleiden. Nieuwe enthousiaste mensen die allemaal vanuit hun eigen motieven een stap in het vrijwilligerswerk willen zetten. Ik zie er weer naar uit deze mensen een stap verder te helpen zodat zij anderen weer kunnen bijstaan. Indien je meer wilt weten, licht ik graag toe…

 

Samenwerking

Deze week heb ik een overeenkomst voor samenwerking afgesloten met New Ratio. Boeiende aan New Ratio is in mijn ogen dat ze zich specifiek richten op het vergroten van klantwaarde en onderscheidend vermogen. Aan de basis staat veelal een effectieve Performance Scan die vrijwel direct laat zien waar de schoen wringt en dus ook waar mogelijkheden en kansen liggen. Een verkorte versie van de scan kunt u meteen doen via de website.

Met New Ratio ben ik nog beter in staat een ander licht te laten schijnen over uw situatie. Bij New Ratio staat de quote van Abraham Lincoln centraal:

‘As our case is new, then we must think anew and act anew’

Veerkracht…

Veerkracht is wellicht een van de meest krachtige kwaliteiten van de mens. Zeker ten tijde van recessie. Regelmatig bijhouden van onze veerkracht kan burn-out etc. voorkomen. Inzet van training en coaching vanuit een proactieve benadering, maakt mensen (veer)krachtiger. Investering in training en coaching lijken daarom cruciaal.  Immers, werknemers zijn voor werkgevers kostbaar in menig opzicht.

Volgens cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft 10% van de Nederlandse beroepsbevolking last van burn-out verschijnselen. 12%  van de huisartsbezoeken hebben te maken met stressklachten. 30.000 mensen komen jaarlijks door psychische klachten in de WAO, waarvan 9000 (30%) door stress en overbelasting veroorzaakt wordt.  Op een werkende populatie van ca. 6.7 miljoen hebben dus ca. 670.000 mensen last van burn-out verschijnselen in welke vorm dan ook. Vaak wordt dit pas laat (h)erkend. Herstel van burn-out vraagt over het algemeen minimaal 3 maanden. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om in te kunnen schatten wat dit kost. Er is iets aan te doen. 

1. (H)erken bijtijds de symptomen. Deze test geeft een indicatie
2. Zet van meet af aan adequate support en ondersteuning in. Kies daarbij voor een integrale aanpak.
3.  Belangrijkste tip is wellicht ‘voorkomen is beter dan genezen’.

Topper…?

Een van de bijzondere dingen die op mijn pad is gekomen is Topstarters. Een initiatief van OTIB. Topstarters inspireert jongeren en zet hen aan het denken over thema’s als klantgericht denken, loopbaanontwikkeling en het stellen van doelen. TopStarters is inmiddels uitgegroeid tot een onmisbaar loopbaanproject voor nieuwkomers in het installatievak.

Een boeiend evenement met Dennis van der Geest als ambassadeur in voetbalstadions. Met een volledig productieteam van ruim 30 man iedere keer weer een topprestatie neerzetten. Voor mij persoonlijk een mogelijkheid om binnen een gegeven kader steeds weer nieuwe hoeken en randen te ontdekken en deelnemers verder in beweging te krijgen. Wat Topstarters is, wordt het best duidelijk in de video.