Taal…

Taal boeit me altijd. Tijdens de vakantie weer genoten van hoe mensen in het buitenland met elkaar communiceren. Daarbij, hoe ik dat zelf doe. Voel me dan gelukkig dat ik me in een paar buitenlandse talen basaal verstaanbaar kan maken. Aan de andere kant ervaar ik dan ook weer frustratie over hoe weinig ik eigenlijk weet van zo’n taal. Woorden, vocabulaire, daar schort het vaak primair aan. De juiste woorden vinden om iets te zeggen.

Taal is eigenlijk altijd in ontwikkeling. Ook onze Nederlandse taal. En er wordt veel over geschreven. Zo ook door Paulien Cornelisse. Ik heb de tranen in mijn ogen gelachen. Waarom? Om mezelf. Heerlijk herkenbaar hoe zij dingen signaleert, in perspectief plaatst en mij daarmee een ‘spiegel’ aanreikt. Aanrader! RSS van haar meest recente column staat rechts in de kantlijn van deze weblog.